Oğuz Atay'ın 1971 yılında yayımlanan Tutunamayanlar adlı eseri, Türk edebiyatında postmodern anlatım tekniklerinin öncüsü kabul edilir. Roman, klasik anlatı yapısını yıkarak bölünmüş bilinç, bilinç akışı, parodi ve iç monolog tekniklerini kullanır. Selim Işık karakteri üzerinden kentli, entelektüel ama aidiyet bunalımı yaşayan bireyin iç dünyası anlatılır. Atay, bu eserinde aynı zamanda modernleşmenin Türk insanı üzerindeki etkisini ironik bir dille işler. Kitap başta anlaşılmaz bulunup reddedilse de zamanla kült bir eser hâline gelmiştir.
